Rzeżączka – objawy, leczenie i skuteczna profilaktyka choroby przenoszonej drogą płciową

Rzeżączka, znana także jako gonokokowe zapalenie cewki moczowej, to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową (STI). Wywołuje ją bakteria Neisseria gonorrhoeae, która atakuje wilgotne błony śluzowe układu moczowo-płciowego, odbytu, gardła i oczu.

Choroba ta może mieć poważne konsekwencje zdrowotne, zwłaszcza jeśli pozostanie nieleczona. Wśród powikłań znajdują się niepłodność, przewlekłe stany zapalne narządów rozrodczych oraz zwiększone ryzyko zakażenia wirusem HIV.

Objawy rzeżączki

Objawy zakażenia rzeżączką mogą się różnić w zależności od płci oraz lokalizacji infekcji.

• U mężczyzn: pieczenie podczas oddawania moczu, ropna lub śluzowo-ropna wydzielina z cewki moczowej, ból i obrzęk jąder.
• U kobiet: zwiększona wydzielina z pochwy, ból i pieczenie przy oddawaniu moczu, nieregularne krwawienia międzymiesiączkowe, ból w dolnej części brzucha.
• Infekcja odbytu: świąd, ból, wydzielina, krwawienie, dyskomfort podczas wypróżniania.
• Infekcja gardła: ból, zaczerwienienie, obrzęk, czasami ropna wydzielina.
• Infekcja oczu: ropna wydzielina, zaczerwienienie, świąd, obrzęk powiek.

Warto zauważyć, że u wielu osób zakażenie przebiega bezobjawowo, co znaczenie utrudnia jego wykrycie i sprzyja rozprzestrzenianiu się choroby.

Jak dochodzi do zakażenia?

Rzeżączka przenosi się głównie poprzez kontakty seksualne – waginalne, analne i oralne. Do zakażenia może również dojść podczas porodu, gdy matka przekazuje bakterie noworodkowi, co może prowadzić do groźnej infekcji oczu. Warto podkreślić, że bakteria nie przeżywa poza organizmem człowieka, dlatego nie można się nią zarazić np. przez dotyk, wspólne korzystanie z toalety czy basenu.

Diagnostyka i leczenie

Jeśli występuje podejrzenie zakażenia rzeżączką, konieczna jest wizyta u lekarza, najlepiej w poradni dermatologiczno-wenerologicznej. W diagnostyce stosuje się testy laboratoryjne, polegające na pobraniu wymazu z miejsc potencjalnego zakażenia (np. cewki moczowej, szyjki macicy, gardła, odbytu). Wykrycie bakterii pozwala na wprowadzenie skutecznego leczenia.

Leczenie polega na stosowaniu antybiotyków, zazwyczaj w postaci jednorazowej iniekcji oraz doustnych leków. Jednak rosnąca oporność Neisseria gonorrhoeae na antybiotyki stanowi poważny problem, dlatego tak ważne jest ścisłe stosowanie się do zaleceń lekarza oraz powstrzymanie się od kontaktów seksualnych do czasu wyleczenia. Zaleca się także przebadanie i ewentualne leczenie partnerów seksualnych.

Profilaktyka – jak się zabezpieczyć?

Aby zmniejszyć ryzyko zakażenia rzeżączką, warto stosować się do poniższych zasad:

• Używanie prezerwatyw podczas każdego kontaktu seksualnego.
• Regularne badania na choroby przenoszone drogą płciową, szczególnie przy częstej zmianie partnerów.
• Ograniczenie liczby partnerów seksualnych.
• Unikanie ryzykownych zachowań seksualnych i edukacja na temat STI.

Podsumowanie

Rzeżączka to poważna, ale wyleczalna choroba, której skutki mogą być groźne, zwłaszcza w przypadku braku leczenia. Regularne badania, bezpieczne praktyki seksualne i szybka reakcja na niepokojące objawy pozwalają skutecznie chronić się przed infekcją i jej konsekwencjami. Nie warto bagatelizować tej choroby – zdrowie intymne to ważna część ogólnego stanu zdrowia każdego z nas.